ნება მომეცით გავიზარდო!

შთაგონება ყველაზე მოულოდნელ ადგილებში შეიძლება მოვიდეს. რამდენიმე დღის წინ ვუყურე იორგოს ლანთიმოსის ფილმს „Poor Things“,ლ სადაც ახალგაზრდა ორსულ ქალს, წარუმატებელი თვითმკვლელობის მცდელობის შემდეგ, უკეთდება არასტანდარტულ ოპერაცია: "გიჟი გენიოსი" ქირურგი მის ტვინს მისი არდაბადებელი ბავშვის ტვინით ცვლის. შედეგად, ის ერთდროულად ხდება დედაც და შვილიც—გამორჩეული, შემზარავი ექსპერიმენტი.  დედა-შვილის ურთიერთობა ყოველთვის კომპლექსური იყო, არის და ალბათ იქნება კიდეც. არავინ გიცნობს ისე, როგორც დედა; არავინ სხვა ვერ აგაწყობს თავიდან დანგრეულს. დედა კი ჩაგიხუტებს, გიმღერებს და დაგამშვიდებს უბრალო წვნიანით, რომელიც რატომღაც დაგემოვნებისთანავე ბავშვობაში გაბრუნებს. დედის შეხება, დედის სითბო და ეს ნაცნობი სურნელი ნებისმიერ ძვირფას სუნამოს სცდება უსაფრთხოების შეგრძნებას გიჩენს.

ქალზე ბევრის თქმა შეიძლება მისი დედასთან ურთიერთობის დაკვირვებით—მისი თავდაჯერებულობა, საკუთარი თავის აღქმა. ვინ მოგანიჭებს ამდენ უშიშარ განცდას? და მაინც, ვინ შეიძლება დაგტოვოს ყველაზე დაუცველი, როცა ეს მხარდაჭერა არ არის? დედები, საკუთარი გზით, ყოველთვის ცდილობენ, რომ საფრთხეს აგვარიდონ, დაგვაკავონ, მაგრამ ასევე გაგვათავისუფლონ, მაშინაც კი, როცა ეს ძნელია. მათთვის რთულია იმის მიღება რომ შორს ვართ და ბედნიერად ვცხოვრობთ, თუნდაც სინამდვილეში სირთულეებს ვაწყდებოდეთ. დედისგან მიტოვებულ ბავშვებს აქვთ შინაგანი სიცივის განცდა, რომელიც მხოლოდ დედის სითბომ შეიძ₾ება გაალღოს.

ამ ახალი სადღესასწაულო დიზაინით წელწინდას სურს „გაყინულ“ ფეხუკებზე ცოტაოდენი სითბო შეგმატოთ, თუნდაც წამიერად.

პროდუქტის დეტალები:
- ფერი: იასამნისფერი, ნარინჯისფერი, ყვითელი
- მასალა: 80% პოლიესტერი
- ზომა: უნივერსალური